5 daagse trekking

Door: webmaster

25 November 2010 | Nepal, Pokhara

Hoi allemaal,
Vandaag hebben we het laatste deel van de trekking gelopen en zijn we terug in Pokhara zodat wij nu ons trekkingsverslag kunnen maken en opslaan (mits de computer ons niet wederom in de steek laat).
We zijn dus 4 dagen geleden met de bus naar het beginpunt gebracht op ongeveer 1000 meter hoogte. Daar zijn we begonnen met onze trekking. We waren met ons negenen en daarbij hadden wij 4 dragers en een gids. Gelukkig liepen Tiemen en ik samen met 1 drager en konden wij onze eigen gang gaan. Ik ben namelijk niet zo'n type dat in een groep wil lopen. Als je alleen loopt kun je heerlijk genieten van de uitzichten en die zijn onbeschrijvelijk. Je loopt door een oerwoud, langs rijstvelden, bergbeken, bergdorpjes en kijkt uit op de hoge bergen van de himalaya. Let wel: ruim 7000 meter hoog...indrukwekkend!!!
Wij hebben tijdens die trekking nog nooit zoveel treden (trappen) gelopen. De tweede dag was een route met meer dan 3300 treden, maar gelukkig ging het goed met mijn knie en hebben we geen spierpijn gehad. Ook met onze conditie ging het goed want je klimt op tot ruim 3200 meter hoogte. Vandaag merk ik mijn bovenbeenspieren wel want al die treden naar beneden is nog veel lastiger. Zeker wanneer die treden qua hoogte meer dan 40 cm bedragen. Ik was ook blij met mijn wandelstok want die heb je dan wel nodig. Je gaat langs watervallen en dus ook door water (waarbij je van steen naar steen springt om droge voeten te houden). Onderweg kom je ezelskaravanen tegen en Nepalezen die zelf hun goederen op de rug naar boven sjouwen. Die route waar wij gelopen hebben, komt geen verkeer. Dus alles moet gedaan worden per ezel of men draagt het zelf. En dan te bedenken dat het pad uit allemaal stenen/keien bestaan. Ik heb zeel veel bewondering voor deze mensen. Ook zie je hier wel de armoede. Een oude man die met stro op zijn rug loopt, schoenen aan heeft die met stukken draad aan elkaar gebonden is op dat het helemaal uit elkaar valt. Als je dat ziet springen je de tranen in je ogen. De mensen zien er heel anders uit dan in India en zijn zeer vriendelijk. Onze drager heeft ook alleen maar lagere school gehad. Hij kan lezen en schrijven, maar daar is alles mee gezegd. Hij liet trots zien is wat voor een soort huisje hij woont. Dat is in onze ogen een schuurtje met een strooien dak. Hij slaapt met zijn kindertjes op de grond. Er is geen verwarming en geen elektriciteit. Wij hebben boven in de bergen best wel koud gehad. Bij het diner werd dan onder de tafel een kerosinebrander aangestoken zodat wij de benen wat warm hadden. Na het eten lagen we dan ook rond een uur of 8 's avonds al in bed. Onze dag begon ook altijd rond een uur of 6. Goed, de trekking hebben wij als zeer fantastisch (en zwaar) ervaren maar zeker nog voor herhaling vatbaar. Morgen gaan we naar Kathmandu dus dat is weer een drukke stad, maar ik ben zeer benieuwd. In ieder geval genieten wij zeer van onze vakantie en vinden het jammer dat wij nu weer aan onze laatste week beginnen.
De groetjes uit het prachtige Nepal.
Tiemen en Claudia

25 November 2010 - 08:34

Henny-kok:

Hoi Luitjes,

Jullie maken wel wat mee hoor,wat zullen jullie geschrokken zijn met dat busongeluk,daar heeft wel een engeltje meegevlogen,je zult daar maar in het ziekenhuis komen!
Jullie laatste week is nu begonnen,het gaat ook nog weer snel he,we genieten erg van jullie verhalen,nog een fijne week,groetjes,

Henny

25 November 2010 - 09:56

Karin:

Voor ons bekende plaatjes met de fischlate of wel macchupuchere op de achtergrond. gelukkig zijn wij alleen de trappen naar beneden gelopen destijds en dat was al een hele klus. Fijn dat je knie het goed gehouden heeft want het is een ware aanslag op de knieën en bovenbenen. Veel plezier in Kathamandu. ga lekker eten in Thamel en vergeet niet te betalen met katie bajo (de rekening in het nepalees) je krijgt zeker een glimlach dan. Fijne terug reis en we hopen jullie gauw te zien.