Beetje decadent

en de fietskleding door een sopje te hebben gehaald, konden wij genieten van een heerlijk koud pilsje op ons balkon. Het was wederom een tamelijk zware etappe. Claudia had na 10 kilometer er al flink de balen van? Nou was de eerste 20 kilometer ook echt een puinbak. Met gaten zo groot als een tuinvijver en stenen zo groot als zwerfkeien. Je snap dan ook niet dat de fietsen het uithouden. Overigens gaat het prima met de fietsen maar er breken onderhand wel dingetjes af. B.v. de kilometerteller van Claudia is afgeknapt en de kettingkast van mijn fiets begint ook last van de warmte te krijgen. De ophanghaak van de stuurtas is afgebroken en de fietsen zien er niet meer uit, zo stoffig en vies! Na de eerste 20 kilometer was het weer genieten van de omgeving. Wel kon je hier zien dat men ook last heeft gehad van hoog water, getuige de zandzakken die her en der nog lagen. Het uitzicht vanuit het hotel is geweldig! En na de inwendige mens versterkt te hebben, zijn we de stad in gelopen om wat boodschappen te doen en een terrasje te pakken. Daar werden we aangesproken door een dame die ons vertelde over de mogelijkheid van een boottocht. Het klonk zo aantrekkelijk dat wij besloten hebben dat te gaan doen. Dat betekende dat wij vanmorgen om kwart over 5 zijn opgestaan (de laatste tijd was het telkens half zes om zo vroeg mogelijk de fiets te zitten in verband met de hitte) en om tien voor 6 al op de boot zaten. Wij waren de enige passagiers en het was een hele mooie boottocht. Allemaal water om ons heen. In Bangkok hebben we er last van gehad maar het was voor niets, hier moesten we er wel voor betalen. Het is allemaal wel wat simpel maar ze doen verschrikkelijk hun best om er het beste van te maken. Zo kwamen we in een Bonsai bomen kwekerij, maar die hadden waarschijnlijk last gehad van hoogwater want ze zagen er niet uit. De floating market was wel heel mooi om te zien. Even verderop moesten we overstappen in een wankele gondel. Hiermee werden we door de fraaie zijtakken van de rivier geroeid. Her en der kregen we thee, meloenen, en ander fruit, waarvan de herkomst onduidelijk was. Maar het smaakte prima. Eigenlijk hadden we vandaag uit willen slapen maar ja, dan ben je te laat en zit je weer in de hitte. We hebben er inmiddels bijna 1000 kilometer opzitten met nog 2 of 3 etappes te gaan. Morgen proberen we halverwege de etappe een overnachtingsadres te vinden om de dag niet te lang te maken (ca. 65 kilometer). En we weten dus niet hoe de weg is. Overigens zijn de wegen in Vietnam slechter dan in Cambodja. Aan de andere kant kun je ook waarnemen dat men hartstikke druk is om de wegen te verbeteren. Maar ach, dat zal nog wel enige jaren duren voordat men hier mee over is. Wat hier ook opvalt is het grote aantal invalide mensen. Zo zagen we een man zich voort bewegen met zijn handen op een soort zelfgemaakt skateboard. Hij had ter bescherming de slippers aan de handen. Benen kon hij waarschijnlijk niet gebruiken. Heel triest! Maar goed, we stoppen er mee, vanaf ons balkon, met uitzicht over de Mekong, de allerbeste groeten van ons.