Afzien!

Gisteren hebben we een vrije dag genoten in Rach Gia. Een kustplaats aan de westkant van de Mekongdelta. Een grote en drukke stad. Op de vierbaanswegen hier rijden voornamelijk scooters. En niet eentje, nee hele fabrieken vol rijden er hier. Het is een en al scooter wat de klok slaat. Ongelooflijk! De straat oversteken is dan ook een soort van kunst. Gewoon zachtjes oversteken, niet al te veel links en rechts kijken, en het gaat dan bijna vanzelf. Per oversteek zijn je dan wel ca. 100 scooters voorbij gereden. Gisteravond werd het ineens erg donker, er was een onweersbui in de maak. En wat denk je: gewoon droog gebleven. Had het maar even geregend dan waren de wegen vanmorgen misschien redelijk stofvrij geweest. Vanmorgen zijn we, zoals gewoonlijk, vroeg op pad gegaan. Eerst zijn we in alle (scooter)-drukte de stad uit gefietst. Daarna moesten we over een redelijk drukke weg richting Long Xuyen. De eerste 30 kilometer was een drama. Erg druk! Overigens dit gold ook voor de laatste 30 kilometer. En we hebben 85 kilometer gefietst, kun je nagaan. In ieder geval vonden we na de eerste 30 kilometer een zijweg, niet zijnde de route, maar die we toch hebben genomen. Een heel mooi weggetje met veel eendenkooien. Ja echt, met blauwe en roze eenden. Ik denk dat ze geverfd waren. Maar ja, toen hield de weg na 8 kilometer (bijna) op. Gelukkig konden we doorfietsen al was het weggetje niet optimaal. Maar het was wel heel mooi en rustig. Daarna moesten we weer een grotere weg nemen. Op zich niets mis mee, maar die weg waren ze nu juist aan het renoveren over een afstand van 25 kilometer. Dus dat was weer verschrikkelijk stofhappen, kuilen en gaten ontwijken en zorgen dat je kont heel bleef. En uiteraard veel blijven drinken. Maar goed, we zijn er weer gekomen! We zitten nu in het duurste hotel van Long Xuyen voor het respectabel bedrag van € 15,00 en dat is inclusief ontbijt voor ons tweeën. Tja, waar doen ze het van ???